psychika

psychika
psychika {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ib, CMc. psychikaice, blm {{/stl_8}}{{stl_7}}'to, co składa się na życie wewnętrzne człowieka i jest realizacją funkcji mózgu (intelektualnych, uczuciowych, woli); czasem także: życie duchowe jakiejś zbiorowości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poznać czyjąś psychikę. Opisać psychikę mordercy. Coś oddziałuje pozytywnie, negatywnie na czyjąś psychikę. <gr.> {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • psychika — ż III, CMs. psychikaice, blm «całokształt wrodzonych i nabytych dyspozycji duchowych i intelektualnych, uczuciowych, woli, stanowiących funkcję mózgu; życie duchowe jednostki lub grupy społecznej, zbiorowości» Psychika przestępcy, sieroty,… …   Słownik języka polskiego

  • Antonina Liedtke — is an Polish science fiction writer. She is a technical editor and a graduate of the University of Warsaw. She worked at Warsaw University of Technology. He entered Polish hearts with her short story CyberJoly Drim (Fenix, 1(80) 1999), which,… …   Wikipedia

  • dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …   Słownik języka polskiego

  • emocjonalny — emocjonalnyni «skłonny do wzruszeń, silnych przeżyć psychicznych, uczuciowy; wywołujący emocje; odzwierciedlający czyjeś uczucia» Natura, psychika emocjonalna. Czynniki emocjonalne. Zaangażowanie emocjonalne autora. Stany emocjonalne …   Słownik języka polskiego

  • metapsychika — ż III, CMs. metapsychikaice, blm rzad. «psychika pojmowana w sposób właściwy okultystom, metafizykom jako dziedzina, w której działają siły nadprzyrodzone» …   Słownik języka polskiego

  • przystosowanie — n I 1. rzecz. od przystosować. 2. biol. «dziedziczne zmiany budowy i funkcji organizmów, korzystne dla zachowania gatunku w danym środowisku, utrwalane w toku ewolucji» 3. psych. «proces lub rezultat procesu, jakiemu podlega psychika człowieka w… …   Słownik języka polskiego

  • psyche — ż ndm «stan psychiczny, wewnętrzny, psychika; dusza, duch» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • psycho- — «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z psychiką, np. psychoanaliza, psychofizyczny» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • psychologia — ż I, DCMs. psychologiagii, blm 1. «nauka zajmująca się powstawaniem i przebiegiem procesów psychicznych, cechami psychicznymi człowieka i regulacją jego stosunków z otoczeniem» Psychologia eksperymentalna. Psychologia wychowawcza. ∆ Psychologia… …   Słownik języka polskiego

  • psychosomatyczny — «dotyczący wzajemnych stosunków między psychiką a ciałem» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”